Na zachodnich krańcach Afryki Sahara niemalże wpada do Oceanu Atlantyckiego. Przestrzeń bardzo mokra sąsiaduje z przestrzenią bardzo suchą. Aż prosi się zadać pytanie: czy można wykorzystać słoną wodę do nawadniania sąsiadującej z nią pustyni, na przykład Sahary? A jeśli tak, to ile by to kosztowało?
Obecnie woda morska pokrywa 2/3 powierzchni naszej planety. Woda morska ma wiele pozytywnych właściwości, takich jak poprawa gładkości, miękkości i elastyczności skóry. Zawiera także niezbędne składniki mineralne, takie jak magnez, wapń, chlor, żelazo i wiele innych, które są korzystne dla zdrowia człowieka. Kontakt z wodą morską może łagodzić ból, redukować stany zapalne i oczyszczać skórę. Istnieją różne rodzaje roztworów wody morskiej, takie jak izotoniczne i hipertoniczne, z różnymi właściwościami i zastosowaniami.
Metody odsalania słonej wody
Niemal 97% zasobów wody na Ziemi stanowi woda morska i oceaniczna, a tylko 3% to woda słodka, z czego zaledwie 0,7% jest dostępne w postaci słodkiej wody pitnej. Jednym z wyzwań jest przekształcenie słonej wody w pitną. Istnieją już zakłady odsalania wody morskiej, takie jak te w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Izraelu. Jednak technologia ta nadal jest rozwijana w USA, Australii i Japonii. Najpopularniejszymi metodami odsalania wody morskiej są destylacja, elektrodializa i odwrócona osmoza. Destylacja polega na odparowaniu i skropleniu składników ciekłej mieszaniny wieloskładnikowej. Elektrodializa wykorzystuje różnicę potencjału elektrycznego do transportu jonów przez membrany jonowymienne. Odwrócona osmoza polega na przepuszczeniu wody pod wysokim ciśnieniem przez membranę, pozostawiając sól po drugiej stronie.
Projekt MIDES, finansowany przez Unię Europejską, bada wykorzystanie bakterii do procesu odsalania wody morskiej. Frank Rogalla, który kieruje tym projektem, twierdzi, że wykorzystanie energii wytwarzanej przez bakterie może znacznie obniżyć koszty procesu odsalania. Jednak zanim przystąpi się do masowego odsalania, trzeba również skoncentrować się na minimalizowaniu zużycia wody i maksymalizowaniu jej ponownego wykorzystania, ponieważ odsalanie jest procesem energochłonnym i kosztownym.
Do przełomu doszło w kenijskim mieście Kiunga, gdzie organizacja pozarządowa Give Power przekształciła słoną wodę oceaniczną w wodę pitną przy użyciu paneli fotowoltaicznych, które dostarczają energię do dwóch pomp wodnych. To innowacyjne rozwiązanie pomogło znacząco obniżyć koszty odsalania wody.
Nawadnianie obszarów pustynnych
Leonard Ornstein z Mount Sinai School of Medicine we współpracy z Davidem Rindem i Igorem Aleinovem z Goddard Institute for Space Studies zaproponowali sposób nawadniania Sahary poprzez odsalanie wody morskiej z sąsiadujących oceanów i transportowanie jej w głąb lądu za pomocą systemów akweduktów i pomp. Inna propozycja to nawadnianie kropelkowe, które polega na dostarczaniu wody do roślin za pomocą przewodów z dozownikami. Naukowcy sugerują, że zalesianie obszarów pustynnych może przyczynić się do zwiększenia opadów deszczu rocznego.
Naukowcy odkryli również istnienie podziemnych zbiorników słodkiej wody pod Saharą, głównie pod terytoriami Libii, Algierii i Czadu. W Republice Namibii znajduje się ogromny podziemny zbiornik wody, który powstał 10 tysięcy lat temu i nadal pozostaje nieskażony przez zanieczyszczenia. Ten zbiornik, znany jako Ohangwena II, może być wykorzystywany do nawadniania obszarów pustynnych. Jednak istnieje wyzwanie polegające na unikaniu mieszania się słonej wody z wodą słodką podczas eksploatacji.
Podsumowując, wykorzystanie słonej wody morskiej do nawadniania obszarów pustynnych, takich jak Sahara, jest możliwe dzięki zaawansowanym technologiom odsalania wody.
